Η επιστολή της βικτωριανής ποιήτριας προέρχεται από το 1839 – Περιγράφει στoν εξαδελφό της την απογοήτευσή της καθώς είχε νοσήσει και απομονωθεί στο Ντέβον της Αγγλίας
«Για πολλές εβδομάδες και μήνες, δεν άφηνα το δωμάτιό μου» γράφει η βικτωριανή ποιήτρια Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ, σε επιστολή της προς τον ξάδελφό της, της, περιγράφοντας το πώς βίωνε την καραντίνα εδώ και 200 χρόνια.
Η ποιήτρια θρηνούσε τη μοναξιά της απομόνωσης σε αυτήν την επιστολή που τώρα 200 χρόνια μετά βγήκε σε δημοπρασία, στο Bohhams του Λονδίνου, την επόμενη εβδομάδα.
Όπως προκύπτει από την επιστολή, η Μπάρετ περιέγραψε μια κατάσταση που κράτησε για πολλές εβδομάδες, ενώ φαίνεται ότι έπασχε από ελκώδη φυματίωση. Αφού αρρώστησε, έφυγε από το Λονδίνο για το παραθαλάσσιο Torquay, στο Ντέβον, γράφοντας στην ξαδέλφη της.
Η επιστολή χρονολογείται από τις 10 Ιουνίου 1839, ενώ δεχόμενη έναν επισκέπτη, η ποιήτρια γράφει ήταν «ήταν κάτι απαγορευμένο». Επίσης, γράφει για την απόγνωσή της να επιστρέψει στο Λονδίνο, μιλώντας για τη λαχτάρα της να επιστρέψει. «Πίστευα ότι ποτέ δεν αγάπησα τον αγαπημένου μου μπαμπά και όλους τους, μέχρι που τους εγκατέλειψα».
Η Μπάρετ εκτιμούσε ότι θα ανέκαμπτε σύντομα. Ωστόσο χρειάστηκαν δύο χρόνια, μια περίοδος κατά την οποία δύο από τα αδέλφια της πέθαναν, εμπέοντας τα ποιήματά της De Profundis και Grief.
Στο Λεξικό της Οξφόρδης αναφέρεται ότι η ασθένεια της Μπάρετ διήρκησε πάνω από 4 χρόνια και υπέφερε από αιμοπτύσεις, προβλήματα στην καρδιά, απώλεια φωνής, ενώ είχε υψηλή θερμοκρασία, λιποθυμίες και αϋπνία.
Η επιστολή εκτιμάται ότι θα αποφέρει 1.500-2.000 στερλίνες στις 17 Δεκεμβρίου, ενώ θεωρείται ένα ιδιαίτερα συγκινητικό γράμμα, που περιγράφει την απομόνωση και τους περιορισμούς. Μάλιστα, το γράμμα παραπέμπει για πολλούς στο σήμερα της καραντίνας, λόγω κορωνοϊού.
